تعیین دز جذبی اندام ها در بیماران تحت اسکن استخوان با استفاده از روش mird

زمینه: اسکن استخوان رایج ترین اسکن در مراکز پزشکی هسته ای است. اندازه گیری خطرات ناشی از پرتو و استفاده بهینه از تکنیک های تشخیصی مختلف با رادیودارو مستلزم اندازه گیری دقیق دز جذبی برای هر گروه از بیماران می باشد. هدف از انجام این تحقیق تعیین دز جذبی اندام ها در بیماران تحت اسکن استخوان با استفاده از روش mird بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه به هر یک از بیماران 25 میلی کوری رادیودارو 99mtc-mdp تزریق شد. تصویربرداری از بیماران با استفاده از دوربین گاما صورت گرفت. تصاویر از کل بدن در مدت زمان های 10، 60، 90 و 180 دقیقه بعد از تزریق 99mtc-mdp به دست آمد. در هریک از زمان ها roi بر روی اندام ها جهت محاسبه شمارش در دقیقه رسم شد. شمارش به دست آمده با استفاده از روش تلفیق نماها (conjugate view method)، به اکتیویته تبدیل شد. یافته ها: میانگین اکتیویته جذب شده برای هر یک از اندام ها در مدت زمان های مختلف بعد از تزریق 99mtc-mdp اندازه گیری شد. دز جذبی به ازای اکتیویته تجویزی به ترتیب برای کبد، مثانه، طحال، کلیه راست و کلیه چپ برابر با 78/7، 17/8، 96/7، 30 و 9/30 میلی راد بر میلی کوری بود. نتیجه گیری: در این مطالعه به ترتیب کلیه ها ماکزیمم مقدار دز جذبی و کبد مینیمم مقدار دز جذبی را دریافت کردند. این یافته ها موئد دیگر مطالعات می باشد.